2019 Jaarlijst Platenslager

Waar onze collega platenzaken, radiostations, muziekjournalisten en “iedereen die iets met muziek heeft” druk doende is om “best of” jaarlijstjes te maken, kiest De Platenslager weer voor een andersoortig lijstje: welke platen, nieuw of oud, die in handen zijn geweest van De Platenslager, zijn memorabel voor het afgelopen jaar?
Bijvoorbeeld omdat ze tijdens winkeltijden door de Platenslager zijn “(her)ontdekt”, omdat hij er niet los van kon komen, of gewoon “om het verhaal” rondom de plaat.

Een lijstje van De Platenslager dus ter herinnering aan het muziekjaar 2019, in volstrekt willekeurige volgorde.

1. Grey Pants – It Was From My Nephew But Now it’s Mine (2018)
8 juni speelde Mauro Pawlowski in de Nieuwe Anita. De Platenslager was daar al een tijd niet geweest, dus zin had hij! Het voorprogramma werd verzorgd door Grey Pants, met Henk “Hallo Venray” Koorn en Elke van Zevenbergen: onwaarschijnlijke humor met een minimale begeleiding van gitaar en sampler.
Terwijl Mauro Pawlowski zijn freakout show op het podium stond voor te bereiden maakte de Platenslager boven bij de merchandise tafel een praatje met Elke van Zevenbergen. Voor de Platenslager het wist stond hij met een stapeltje platen en cd’s van Grey Pants in zijn handen. Voor in de winkel, ter promotie. Maar een tasje zou natuurlijk handig zijn. Zonder blikken of blozen pakte Elke een tasje van de tafel van Mauro, hetgeen haar duur kwam te staan. “Wat stopt gij in uw tas?” De inhoud van de tas werd door Mauro’s kleerkasten gecontroleerd. Of ze de volgende keer even toestemming voor een plastic tasje wou vragen. “ O jee, we hebben mot met de belgen. Als dat nog maar goed komt.” Dat kwam het, al was het maar omdat Mauro een fantastisch optreden gaf.

2. Flea – Helen Burns (2012)
De Platenslager luisterde in de jaren ’90 net als veel van zijn generatiegenoten naar “Blood, Sugar, Sex, Magic” van de Red Hot Chili Peppers. Bij de lp “Californication” was zijn interesse eigenlijk al wel weer verdwenen.
In de loop van 2019 stuitte de Platenslager op een bijzonder plaatje van Peppers’ bassist Flea: “Helen Burns”. Daar wordt even uit een totaal ander vaatje getapt zeg! Bijna volledig instrumentaal, met een vocale bijdrage van Patti Smith. Alweer 7 jaar oud en destijds totaal aan de aandacht ontstnapt. Terwijl dit jaarlijstje werd opgesteld kwam op de valreep het bericht naar buiten dat John Frusciante zich na tien jaar weer bij de Peppers aansluit. Wat we daar nou weer mee moeten? Wie weet nemen ze ons in 2020 wel weer all the way to the place they love.

3. Love Supreme – Poetry for the Youth (2019)
In de namiddag van 11 oktober kwamen drie amerikaanse punkrockers over de vloer bij de Platenslager. Langs hun neus weg vertelden ze die avond in het voorprogramma van Moving Targets te spelen. De Platenslager houdt niet van leugentjes dus wreef de heren in dat dat helemaal niet kon. Immers, hij was hoogstpersoonlijk door Love Supreme op de hoogte gesteld dat zij die avond de opener in het Patronaat waren. En daar leken deze drie punkrockertjes in de verste verte niet op. De aap kwam dan ook snel uit de mouw: het bleken de heren van Moving Target zelf die hun uurtjes voorafgaand aan hun gig doodden door bij de lokale platenzaken zo anoniem mogelijk te checken of hun cd’s daar werden verkocht. Ja dus! Met een gerust gevoel gingen de amerikanen richting Patronaat, niet alvorens de Platenslager op hun gastenlijst te hebben geplaatst.
Eerlijk is eerlijk, die Moving Targets konden de Platenslager allerminst bekoren. Toegegeven, de frontman had een mooi t-shirt aan van Black Sabbath. Maar waar de Moving Targets op het podium wat aanreutelden zetten de heren van Love Supreme echter hun beste kunstheupen voor om een voorwaar prachtige live vertolking te geven van hun in mei dit jaar bij Sounds Haarlem Likes Vinyl uitgebrachte lp “Poetry For The Youth”. Waar een orkest op leeftijd in kan excelleren!

4. Hedda Gabler – Scratching Fuck on the windshield (1985)
Een plaat uit 1985 van de Utrechtse cultband Hedda Gabler. De muziekencyclopedie schreef er dit over: “het in twee dagen opgenomen mini-debuut Scratching F.U.C.K. On The Windshield laat de duistere kant van de groep horen: broeierige onheilsblues, vermengt met grotestadspsychoses. De enthousiast reagerende pers strooit met referenties als Stooges, Doors en John Cale, maar tot grote verkoopcijfers leidt dit niet.”

Vooral kant 2 rockt de pan uit.

In het jaarlijstje van OOR in 1986 kwam deze plaat terug op plek 58, tussen Culture en Toto en een paar plaatsen boven Another View van Velvet Underground. Sowieso een leuk jaarlijstje om doorheen te scrollen. https://www.muzieklijstjes.nl/1986.htm

Nr. 5. Black Midi – Schlagerheim (2019)
In het voorjaar had de Platenslager de recencies al gelezen. Black Midi zou een regelrechte live sensatie zijn: 4 jonkies uit de UK die door Rough Trade waren gestrikt en een weergaloos debuut hadden uitgebracht. In de zomer was de Platenslager in een franse platenzaak en stuitte toen op deze lp. Inderdaad, alles wat hij had gelezen kwam uit. Sensationeel, dit moest en zou live gezien en gehoord moeten worden. Zo geschiedde: 17 september stond Black Midi in de Oude Zaal van de Melkweg en de Platenslager was erbij. Een uur compromisloze experimental onder begeleiding van een waanzinnige drummer. Was het eenmalig of zien we deze broekies de komende jaren terug? De tijd zal het leren.

6. John Lennon – Menlove Ave (1986)
Het is geen geheim dat de Platenslager een groot bewonderaar is van John Lennon. Ooit had hij op een cassettebandje de plaat Menlove Ave. Deze tweede postuum uitgebrachte lp bevat opnamen uit 1973 en 1974. Met name de tweede kant vond de Platenslager altijd zeer de moeite waard: schitterende uitvoeringen van Old Dirt Road, Scared en Steel & Glass.
Wat de plaat ook bijzonder maakt is natuurlijk de hoes van Andy Warhol. Een van zijn laatste hoezen voor zijn dood in 1987.
Om een of andere reden is de lp nooit in het bezit gekomen van de Platenslager. 2019 bleek in die zin een goed jaar: eindelijk werd de Platenslager de trotse bezitter van dit juweeltje uit 1986. En voor de liefhebbers: de Platenslager heeft er zelfs een aantal op de kop weten te tikken!

7. Camberwell Now – The Ghost Trade (1985)
En weer een plaat uit de jaren ’80. In juni dit jaar heeft de Platenslager deze lp veel gedraaid in de winkel.
This Heat stopte in 1982. Dat jaar werd Camberwell Now opgericht. Ze maakten 1 lp, “The Ghost Trade”. Op kant 2 staat “Speculative Fiction”, daar kunnen voor 6 minuutjes de voetjes van de vloer. Echt een aanrader.

8. Nick Cave – Ghosteen (2019)
Toen Nick Cave zijn vorige plaat, “Skeleton Tree”, uitbracht was zijn zoon net overleden. Maar in 2016 was de Platenslager erg in de ban van “Blackstar” van Bowie. Later dat jaar kwam daar “Darker” van Leonard Cohen nog bij. Kortom, genoeg dood en verdriet voor dat moment. De Platenslager parkeerde “Skeleton Tree” daarom voor een later moment.

Eenmaal met de ogen geknipperd was daar ineens “Ghosteen”, de opvolger van “Skeleton Tree”. De Platenslager is, zoals velen, onder de indruk. Wikipedia zegt: Several publications described Ghosteen’s lyrics as dealing with themes of loss, death, grief, and existentialism, but also noted positive themes such as empathy, faith and optimism.
Nou, daar doen we het voor in 2020: empathie, vertrouwen en optimisme. De rest spoelen we samen met 2019 door de gootsteen.

9. The Meteors – Teenage Heart (1979)
Ergens in juni maakte de Platenslager kennis met Der Sinz. Wat volgde was een leuk gesprek over muziek en natuurlijk ook over het debuut van The Meteors, “Teenage Heart”. Er bestonden wat vage plannen over een mogelijke heruitgave. En waarom ook niet: dit jaar is die debuut lp alweer 40 jaar oud en staat ie nog geheel overeind. De Platenslager heeft ‘m in de maanden die volgden veel gedraaid.
In oktober verscheen het bericht dat Jan Voster, de eerste bassist van The Meteors, dit jaar is overleden, enkele maanden voor de daadwerkelijke rerelease van de engelse EMI-uitgave van Teenage Heart in april 2020. Want die komt er dus, niks geen vage plannen!

10. Wu-Tang Clan – Enter the Wu-Tang (36 chambers) (1993)
De laatste dagen van 2019 bracht de Platenslager volgens goed gebruik, net als de voorgaande jaren, grotendeels horizontaal door op zijn bankstel, kijkend naar films die door de jaren heen zijn blijven liggen.
Ditmaal keek hij naar Jim Jarmusch’ film Ghost Dog: the year of the Samurai uit 1999. RZA speelde niet alleen een rol in de film, hij nam ook de score voor zijn rekening. En voor wie het niet wist: hij heeft ook de filmmuziek van Tarantino’s Kill Bill I gemaakt. Twee films waarin de mystiek van oosterse vechtsporten belangrijke thema’s zijn.
Wat wist de Platenslager nu helemaal van Wu-Tang Clan? Niet veel eerlijk gezegd. Dus ging hij op onderzoek uit.

De titel van het debuut van Wu-Tang Clan, 36 chambers, is een verwijzing naar de kung-fu-film The 36th Chamber of Shaolin. Een goeie plaat, nog steeds.
De Platenslager heeft de lp helaas nog niet in bezit, maar misschien bestelt hij hem nog wel voor 31 december. Tip: let op de naar verluidt grote kwaliteitsverschillen tussen de verschillende (her)uitgaven op vinyl.